Haber: Mehmet Murat YILDIRIM
A.B. : “Psikolojik sorunlarıma rağmen kimse muhatap olmuyor,çaresiz ve yalnız hissediyorum.”
21 aydır İsviçre’de iltica başvurusuna yanıt bekleyen A.B., 18 aydır aynı kampta yaşıyor. Ciddi psikolojik sorunlar yaşadığını belirten A.B. kamp yönetiminin kendisini ancak bir yıl sonra bir psikoloğa yönlendirdiğini söylüyor. Bu gecikme, tedavi sürecini zora sokmuş. Öfke kontrolü sorunları yaşayan A.B., kampın kalabalık odalarında yaşanan kültürel çatışmalarla da başa çıkmaya çalışıyor. Odadaki ortak yaşamın getirdiği sorunların ve gerginliklerin defalarca yönetime bildirildiğini, ancak ciddiye alınmadığını ifade ediyor.
Geçtiğimiz günlerde yaşanan bir tartışma sonrası öfkesini kontrol edemeyerek duvardaki bir ışık anahtarına zarar veren A.B. hakkında “kamu malına zara vermek” iddiasıyla tutanak tutulmuş ve odasının değiştirileceği söylenmiş. Bu uygulamayı bir tür “sürgün” olarak nitelendiren A.B., karara itiraz etmiş. “O olayın yaşanmasına kadar geçen sürede defalarca yardım talep ettim,kimse beni duymadı.Kamp yönetimi hiçbir sorunuma çözüm bulmadığı gibi şikayetçi olduğum için bana cezai yaptırımlar uygulayarak olayı manipule etmiştir,” diyor, “ama çözüm bu olmamalıydı. Cezalandırılmak değil, anlaşılmak istiyorum.”
A.B. bugün yeniden kamp yönetiminin talebi ile görüşmeye gitmiştir.Kendisine 2 seçenek sunulmuş; “Oda değişikliği ya da kamp değişikliği”. Kendisi kamp yönetiminin bu kararı almadan önce, psikoloğundan uzman görüş alması gerektiğini belirtmiştir.Bunun üzerine doktor raporu talep etmişlerdir.Kamp yönetiminin kurum olarak psikiyatri kliniğinden yazı talep etme hakkı olmasına rağmen bu sorun da A.B.’nin omuzlarına yüklenmiştir.
Ayrıca kampın uyguladığı düşük ücretli çalışma sistemine karşı da tepkili. Saatlik yalnızca 1.5 İsviçre Frangı ücretle çalışmaya zorlandığını, bu koşulları reddettiğinde ise haftalık yardımlarının kesildiğini anlatıyor. “Çalışmadığım zamanlarda bile yasal olarak iki hafta da bir 42 frank almam gerekirken, bana sadece 22 frank veriliyor,” diyerek sistemdeki keyfiyeti eleştiriyor.
Meral Yeşiltaş “Kanser tedavisinden çıktım, ağır işlerde çalıştırıldım”
15 aydır İsviçre’de olan Meral, Türkiye’de lenfoma kanseri tedavisi gördükten kısa bir süre sonra İsviçre’ye iltica etmiş. İlk gönderildiği kanton olan Ticino’da genel sağlık hizmetine erişimde sorun yaşamadığını, ayrıca kendisine psikolojik destek de önerildiğini belirtiyor. Ancak henüz terapiye başlamadan St. Gallen’e sevk edilmiş. Burada ise psikolojik desteğe erişimin çok daha kısıtlı olduğunu ve ancak uzun süre bekledikten ve ısrarlı taleplerinden sonra destek alabildiğini söylüyor.
Meral de A.B. gibi kampın dayattığı düşük ücretli ve ağır çalışma şartlarından şikayetçi. Sağlık geçmişine rağmen fiziksel olarak zorlayıcı işlere yönlendirildiğini belirten Yeşiltaş, 14 ay boyunca Kurs ve iş programını başarıyla yürüttüğü halde;odasında yaşanan hijyen ve diğer kalma koşulları konusunda kamp yönetimine başvurduğunda çözüm sunulmadığını belirtiyor.Bunun üzerine çalışmayı bıraktığını ifade ediyor. “Ne tür yaptırımlarla karşılaşacağımı bilmiyorum. Ama artık sağlığımı riske atamam.Mutfakta yoğun çalışmama rağmen dinlenebileceğim bir odam yok,insani koşullar sağlanmadan, sorumluluk veya performans gibi beklentileri nasıl karşılayabilirim? ” diyor.
“Yarı açık cezaevi gibi”
Meral, politik nedenlerle ülkesinden kaçmak zorunda kaldığını dile getiriyor;
“Ben cezaevine girmemek için ülkemi, eşimi, evimi terk ettim. Ama burada bir yarı açık cezaevinde gibiyim.”
Meral ve A.B., kamp yönetiminden daha şeffaf, insani ve destekleyici bir yaklaşım talep ediyor.
